Terugblik op 18 november 2023
Recensie: Stef Smit
Foto’s: Berry Rombouts / Kees Staps
Na een korte wissel op het podium klonk er ineens door de PA een machtig muzikaal geheimzinnig stuk muziek en het in duister gehulde podium werd bemand door Laurens power trio waarna ze de muziek overnamen en het optreden in werking werd gezet.
Pracht opening die de zaal al gelijk op scherp had gezet en die bij het eerste nummer al flink losging. Zoals bijna altijd is het geluid perfect waardoor al het gitaar „bombast“ niet storend was en het publiek volledig van de show kon genieten.
Laurence is in de loop der jaren sterk gegroeid na zijn ontdekking van Johan Derksen en zijn optreden in Grolloo wat tot een internationale carrière luidde die alleen nog maar verder kan groeien.
Geweldig dat een band die zo gegroeid is toch nog in de iets kleinere podia kan staan. We kregen waar voor ons geld en de band had er zeker zin in getuige het enthousiasme waar mee ze de vele uptempo rockende nummers op ons los lieten.
Af en toe kon je zelfs een speld horen vallen zo ingetogen speelde ze af en toe. Op het eind kwam er nog een lange versie van Voodoo Child voorbij waarbij Laurence alle registers opentrok. Nog een toegift en na een mooie lange set komt er een einde aan een mooie bluesrock avond die nog lang zal blijven na sudderen.
Een vergelijk met Bluesrock trio’s als Erick Steckel en bijvoorbeeld Danny Briant zal je altijd blijven houden maar is natuurlijk geen eerlijk vergelijk al deze bands hebben hun eigen speciale muzikale specialiteiten waardoor ze zich kunnen blijven onderscheiden in de markt waar het aanbod toch al erg groot is.
Gelukkig komen deze artiesten graag terug naar de Heyhoef die inmiddels een aardig grote naam heeft opgebouwd door hun perfecte manier van alle zaken te regelen en te regelen dat zowel de artiesten als de gasten niets te kort komen.
Succes verzekerd en hopen dat we nog vele jaren mogen genieten van deze pracht locatie!
